11 Kasım 2009 Çarşamba

diimi?

ne biçim yalnızız ama dimi.

uçaktayken ya da büyük bi binanın tepesindeyken öyle hissediyor insan.
tepeden bakınca.
aşşağıdakiler minicik,minicik insanlar,minicik sorunlar,kocaman sevgiler,minicik sokaklar,evler...
madden olanlar minicik o zaman.
peki sevgi maddeye mi kaçıyor manaya mı?
manaya kaçıyor ama insan sevgiyi görmek istiyor.maddeleştirmek istiyor.o zaman insanlar sevgiyi küçültmek istiyor.
yalnızlaşıyor.
karanlık bi sokakta tek başına yürümek.
dünyadan uzakta bi yerde,ışık yılı olsun hadi. o kadar uzak bi yerde,boşlukta süzülmek...
sarılacak bişeyler aramak.
ölümü merak etmek...
ne garip şeyleriz ama diimi.

2 yorum: